De stand van uitgeverij Davidsfonds staat al helemaal te blinken! En kijk… rechts op de foto staat De pigmentroute op jullie te wachten! Kom jij ook eens langs? Ik ben er vanavond voor de opening, en op woensdag 5 en zaterdag 8 november kom ik signeren van half twee tot half vijf. Met dank aan uitgeefster Veerle Moureau, en niet alleen voor de foto 😉

‘De Pigmentroute’ ligt over enkele weken in de boekhandel. Je kan nu alvast de trailer bekijken.

‘…over de kaart en de route die elke dag in pigmentvlekken en kloppende aders op mijn voeten verschijnen, zwijg ik. Per heeft vast geen zin om met een gek te reizen.’ (Hoofdpersonage Cobi Aditi in ‘De Pigmentroute’)

Op het boek is het nog even wachten, maar ik mag jullie nu al de cover voorstellen. De bijhorende flaptekst kan je hier ook alvast lezen:

‘Toen dit verhaal begon, lag ik opgekruld als een bolletje te slapen in het midden van de wereld. Van daaruit probeerde mijn familie gedurende honderden jaren, van vader op zoon, de wereld vorm te geven op papier. Maar daar komt nu een einde aan. Ik ben de laatste telg van het geslacht Aditi, de oude, beroemde cartografenfamilie. Bij mij stopt het.’

Cobi Aditi wil cartograaf worden, net als haar voorvaderen. Maar op haar veertiende verlaat ze het ouderlijke huis. Ze heeft geen keuze: op haar voeten verschijnt een route in pigmentvlekken, die haar elke dag verder dwingt. Onderweg krijgt Cobi het gezelschap van de zwijgzame Per. Ze komen terecht in woelige grensgebieden en tentenkampen vol vluchtelingen. Daar ontdekt Cobi dat kaarten niet altijd betrouwbaar zijn, zelfs niet als ze door een Aditi getekend zijn. Ze gaat ver om de fouten van haar familie te herstellen. Zo groeit ze uit tot een sterke jonge vrouw die eigen keuzes maakt, los van familietradities.

De pigmentroute is een intrigerend verhaal vol kleurrijke pigmenten, bijzondere ontmoetingen en avonturen. Het is de tweede jeugdroman van Hilde Van Cauteren die eerder met Het naveltheater genomineerd was voor de Zoute Zoen Publieksprijs 2010.

In het voorjaar van 2014 verschijnt ‘De Pigmentroute’ bij uitgeverij Davidsfonds.

Het fictieve verhaal van de Pigmentroute speelt zich af in het begin van de negentiende eeuw. Het boek vertelt het (reis)verhaal van Cobi Aditi, de dochter van een cartograaf. Tijdens haar reis ziet ze overal lange grensmuren bouwen.

Dat het verhaal tegelijk erg actueel is, kan je lezen op de website  van De correspondent in het artikel ‘De terugkeer van de muur’. (Nooit zijn er zoveel grensmuren gebouwd als in de afgelopen dertien jaar. Officieel vanwege terrorisme, in de praktijk om gelukzoekers buiten te sluiten… Dick Wittenberg) Lees het hele artikel via deze link

Het moodboard bij dit bericht brengt je alvast in de sfeer van het boek ‘De Pigmentroute’.

‘Het Naveltheater’ werd genomineerd voor De kleine Cervantes.  Dat is de jeugdliteratuurprijs van de Stad Gent en die wordt jaarlijks toegekend door jongeren van de eerste graad secundair onderwijs.  De shortlist wordt geselecteerd door een leespanel met medewerkers van de Bibliotheek, de Kopergietery, WOCK en enkele leerkrachten. Volgens het panel gaat het om sterke boeken, met heel diverse én gemeenschappelijke onderwerpen: oorlog en vrede, liefde en vriendschap, de relatie tussen kinderen en hun ouders, de zoektocht van jongeren naar wie ze zijn en hoe ze met de wereld omgaan.

Dit waren de zes genomineerde boeken voor 2013:

• De bovenkamer van Jakob / Evelien De Vlieger
• Rood weeskind / Begga Dom
• Vuurkraal / Noella Elpers
• De kleuren van het getto / Aline Sax
• Ik heet Olivia en daar kan ik ook niets aan doen / Jowi Schmitz
• Het naveltheater / Hilde Van Cauteren

De prijsuitreiking ging door op 25 april 2013. Het werd een boeiende dag vol debatten, filmpjes die door de leerlingen zelf gemaakt werden, interviews… Ik vond het een hele eer om erbij te zijn en het was fijn om zoveel positieve feedback te krijgen van de lezers. De uitreiking zelf werd een spannende strijd tussen ‘Vuurkraal’ en ‘Het Naveltheater’. Uiteindelijk ging de prijs naar Vuurkraal van Noëlla Elpers. Ik werd tweede met ‘Het Naveltheater, en dat deed me veel plezier.